Urk was eeuwenlang een eiland, omspoeld door de vaak woeste Zuiderzee. Nu ligt het kalm ingeklemd tussen de dijken met daarachter het nieuw ontgonnen polderland. Al meer dan duizend jaar geleden komen we de naam van Urk tegen in geschriften. Een eiland met zijn karakteristieke bewoners en bebouwing. Een eigen klederdracht en eigen dialect. Op het eiland leefden ze van de visserij in hun sobere woningen. De zee gaf hen brood, maar bezorgde ook veel leed. Honderden vissers kwamen om op zee. Het leven was hard en armoedig. Het museum, dat sinds 1989 gevestigd is in het voormalige gemeentehuis, geeft een indruk van de leefomstandigheden van de Urkers in vroegere tijden.